Boilet Frederic

Urodził się w roku 1960 w Épinal we Francji. W wieku 18 lat dostał się do wyższej szkoły plastycznej w Nancy. Spędził tam pięć lat, uzyskując dyplom uczelni w 1983 roku. Wtedy też ukazał się jego komiksowy debiut, stworzony wspólnie z Guyem Deffeyes album „La Nuit des Arche”. Pierwszym komiksem, w którym Boilet odpowiadał zarówno za rysunki, jak i scenariusz był „Le Rayon vert” z 1987 roku. Przez dwa następne lata twórca ten uczył młodych adeptów komiksu w szkole znajdującej się w europejskiej stolicy tego medium, Angouleme. Oczywiście nie rezygnował z pracy nad własnymi albumami, dzięki czemu w 1990 ukazała się we Francji antologia prac jego studentów, nad której powstawaniem czuwał oraz jego kolejny autorski projekt „36 15 Alexia”. Wkrótce potem Boilet nawiązał współpracę ze słynnym scenarzystą Benoitem Peetersem („Mroczne miasta”). Razem stworzyli kilka komiksów, których akcja działa się w Azji. Pomógł w tym też grant, który Boilet otrzymał od francuskiego Centre National des Lettres oraz japońskiego Shoei Kako Co. Dzięki niemu mógł w 1990 roku wybrać się w swoją pierwszą podróż do Japonii. Tam skończył pracę nad komiksem „Love Hotel” (wydany przez Casterman w 1993), który przyniósł mu nominację do nagrody za najlepszy album na festiwalu w Angouleme. Dzięki kolejnym stypendiom od 1993 roku zaczął mieszkać w Japonii w zasadzie na stałe (choć w czasie jednego z krótkich pobytów we Francji zdążył założyć wraz z przyjaciółmi, m.in. z Davidem B. i Joannem Sfarem, komiksowe atelier) a kraj ten stał się jego wielką miłością i drugą ojczyzną. Tam powstały jego kolejne komiksy: „Tôkyô est mon jardin” (1997, stworzony wspólnie z Peetersem i słynnym japońskim rysownikiem Jirô Taniguchim), „Une belle manga d'amour” (1997, jego pierwsza powieść graficzna wydana w Kraju Kwitnącej Wiśni), „Les Ampoules de Mariko” (1998). Jednocześnie cały czas współpracował z japońską prasą, np. w dwutygodniku „Big Comics” miał stałą rubrykę „Prisonnier des Japonaises”. Dzięki obecności w japońskich mediach coraz łatwiej było mu nawiązywać kontakty z tamtejszymi mangaka (twórcami komiksów). I tak, w 1999, razem z grupą niezależnych japońskich komiksiarzy Boilet uruchomił kwartalnik „Manga Erotics”, gdzie publikował swoje krótkie komiksy. Natomiast w kwietniu następnego roku miesięcznik Furansugo Kaiwa rozpoczął publikację w odcinkach komiksu „Yukiko no Hôrensô”, czyli „Szpinaku Yukiko”. Opowieść, nad którą rysownik zaczął pracować na początku 1998 roku, przyniosła mu uznanie krytyki i czytelników a także stała się początkiem nurtu w komiksie, który sam Boilet nazwał nouvelle manga (nowa manga). Charakteryzuje się on łączeniem elementów mangi dla dorosłych z tradycją europejskiego komiksu. „Szpinak Yukiko” przyniósł francuskiemu rysownikowi rozgłos a przede wszystkim ugruntował jego pozycję w Japonii. Boilet wykorzystuje szacunek, jakim otoczony jest w Kraju Kwitnącej Wiśni do promocji komiksu francuskiego. Tłumaczył już na japoński albumy Sfara, czy serię „Mroczne miasta”. Prezentuje także japońskich rysowników czytelnikom we Francji. To dzięki jego staraniom ukazują się po francusku komiksy takich autorów, jak Jirô Taniguchi, Yoshiharu Tsuge, Ryuichirô Utsumi. Z kolei w roku 2006 ukazała się antologia „Japan”, w której Boilet, jako redaktor tomu, zebrał prace zarówno francuskich, jak i japońskich komiksiarzy. Autor „Szpinaku Yukiko” oprócz rysowania komiksów kręci także krótkie filmy, pisze felietony, robi zdjęcia. I cały czas nie może uwolnić się od niezwykłego uroku Japonii. I tamtejszych kobiet.