Igort Igor Tuveri

Igort - tak podpisuje swoje prace urodzony w 1958 roku w Caligari włoski rysownik, ilustrator i wydawca Igor Tuveri. W wieku 20 lat przeniósł się on z rodzinnego miasta do Bolonii, gdzie rozpoczął swoją zawodową karierę. Jego pierwsze profesjonalne prace opublikował magazyn „Linus” w roku 1980 a już w następnym Igort założył z grupą zaprzyjaźnionych rysowników (m.in. z Lorenzo Matottim) niezależne czasopismo „Il pinguino”. Ich współpraca zaowocowała powstaniem w 1982 roku grupy artystycznej Valvoline i tworzonym przez nią dodatkiem do „Linusa” pt. „Alter Alter”.
Ilustracje i komiksy Igorta pojawiały się jednocześnie w wielu innych gazetach, publikowanych nie tylko we Włoszech, ale także Francji, czy Wielkiej Brytanii. Należały do nich m.in. „Frigidaire”, „Vanity”, „Métal Hurlant”, „L'Écho des Savanes” czy „The Face”. On sam nie ustawał także w powoływaniu do życia własnych periodyków, gdzie dawał szansę zaistnienia innym rysownikom. Np. w „La Dolce Vita” - uznawanym obok amerykańskiego magazynu „RAW” (prowadzonego przez Arta Spiegelmana) za najlepsze i najbardziej wpływowe pismo komiksowe lat 80. - pojawiały się jedne z pierwszych prac Gipiego, autora „Sali prób”.
O produktywności Igorta świadczy także pokaźna ilość wydanych w krótkim czasie albumów, m.in. „Goodbye Baobab” (1987), „Nerboruto” (1987), „La Léthargie des Sentiments” (1988), „Dulled Feelings” (1990), „L'Enfer des Désirs” (1991). W 1990 roku Igort zaczął publikować na trudnym dla europejskich twórców rynku japońskim. I dość szybko odniósł sukces serią „Amore et Yuri" dla wydawnictwa Kodansha. Dodatkowo współpracował z niezależną oficyną Hon Hon Do tworząc dla niej bardziej eksperymentalne prace. W efekcie przez większość lat 90. mieszkał w Japonii i stał się pierwszym zachodnim twórcą, któremu udało się tam osiągnąć znaczącą pozycję. Wkrótce potem podobny status wypracował sobie w Kraju Kwitnącej Wiśni Frederic Boilet, twórca „Szpinaku Yukiko”. Po japońskich doświadczeniach Igort postanowił ponownie spróbować swych sił w ojczyźnie, tym jednak razem na trochę innym polu.
W 2000 roku założył komiksowe wydawnictwo Coconino Press, w którym obok jego komiksów (m.in. „5 to liczba doskonała”, czy „Sinatra”) ukazywały się też albumy młodych włoskich twórców, takich jak wspomniany wcześniej Gipi. To właśnie Igortowi dziękował on odbierając nagrodę za najlepszy album roku na festiwalu w Agoulême. Dzisiaj Coconino Press uznawane jest za jedno z najciekawszych europejskich wydawnictw zajmujących się komiksem artystycznym i niezależnym. Poza ojczyzną komiksy Igorta publikowały tak znane oficyny, jak Casteman, Fantagraphics czy Drawn & Quaterly. Autor „5 to liczba doskonała” otrzymał za swoje prace niezliczoną ilość nagród, wziął także udział w dziesiątkach wystaw indywidualnych i zbiorowych. Nie ogranicza jednak swojej działalności tylko do komiksu i grafiki (jest popularnym twórcą ilustracji do książek dla dzieci). Znany jest także z wielkiej miłości do muzyki. Był jednym z założycieli wykonującej elektroniczną muzykę włoskiej grupy Los Caballeros ex Confusional Quartet. Realizował także teledyski dla innych zespołów oraz prowadził audycje radiowe.