Wróblewski Jerzy

Jerzy Wróblewski (1941-91) to jeden z najwybitniejszych polskich twórców komiksowych. Zadebiutował jako siedemnastolatek na łamach bydgoskiej popołudniówki „Dziennik Wieczorny”, a pierwszą pracą zamieszczoną przez niego w tej gazecie była historia szpiegowska pt. Tajemnica czarnej teczki. Przez lata J. Wróblewski konsekwentnie doskonalił swój warsztat rysownika dostarczając codziennie do gazety kolejny pasek komiksowy. W sumie do 1978 roku, kiedy przestał regularnie współpracować z „Dziennikiem Wieczornym”, narysował 69 serii. W 1971 r. wydawnictwo Sport i Turystyka zleciło Jerzemu Wróblewskiemu dokończenie serii wojennej pt. „Podziemny front". Następnie kontynuował on serię o Kapitanie Żbiku. W 1977 r. Wróblewski dołączył do grona twórców współpracujących z „Relaxem". W 1983 r. nawiązał współpracę z niezwykle wtedy popularnym pismem harcerskim „Świat Młodych”, na łamach którego publikował przygody szeryfa Binio Billa. Wkrótce też zaczął pracować dla innego potentata wydawniczego - Krajowej Agencji Wydawniczej. Współpraca z KAW-em zaowocowała wydaniem serii albumów komiksowych o tematyce sensacyjnej, historycznej czy popularno-naukowej. Wróblewski był też bardzo znany w środowisku polskich rysowników satyrycznych. Jego żarty rysunkowe ukazywały się w wielu pismach, w tym w dwóch wtedy najważniejszych: „Szpilkach” i „Karuzeli”. Po 1989 r. rysownik mógł wreszcie realizować własne projekty. Niestety nagła śmierć w 1991 r. przerwała pracę nad nowym albumem z serii „Binio Bill” oraz komiksem o agencji detektywistycznej Allana Pinkertona pt. „My nigdy nie śpimy”, do scenariusza A. Janickiego.